Miłość stanowcza to zdolność bycia przyjaznym, lecz stanowczym wobec dzieci, zdolność stanowienia jasnych zasad i trwania przy nich. Kochając w ten sposób, nie ustępujemy zbyt łatwo, nie cofamy się z obranej drogi i nie popadamy w złość. O kimś, kto tak postępuje, mówi się, że ma ?kręgosłup”.
Wiele osób błędnie pojmuje miłość, sądząc, iż jest ona zawsze ciepła i tkliwa. Weźmy jako przykład ojca, który pożycza spore kwoty pieniędzy swej kilkunastoletniej córce, a ona ?zapomina” mu je zwrócić. To nie jest miłość – to po prostu ?wymiękanie”. Stanowcza miłość nakazuje powiedzieć: ?Oczywiście, że cię kocham. I jesteś mi winna sto dolarów. Więc nie będzie pożyczek, póki nie zwrócisz długu!”
Miłość stanowcza oznacza silną rękę w połączeniu z życzliwością i jak najlepszymi intencjami wobec dziecka, w odróżnieniu od bycia nieprzystępnym, chłodnym i twardym. Dobrzy rodzice są często stanowczy wobec swych maluchów, właśnie dlatego, że je kochają. Częstokroć ma to związek albo z bezpieczeństwem – ?ponieważ cię kocham, nie pozwolę ci biegać po ulicy”, albo z szacunkiem dla innych – ?w tym domu się nie bije, proszę, stań z boku i wróć do nas, gdy zrozumiesz, że nie wolno ci bić brata ani nikogo innego”.
Dobrzy rodzice chętnie wykazują stanowczość wobec dzieci, ponieważ wiedzą, że może to uczynić je szczęśliwszymi w przyszłości.
